Labirynt fauna – najlepszy hiszpański film

Film Guillerma del Toro „Labirynt Fauna” jest jednym z najlepszych filmów w języku hiszpańskim. Rozmach wizualny przekraczający hollywockie produkcje.. Opowiada o młodej Ofelii która w czasie wojny domowej w Hiszpanii, odkrywa że istnieje jeszcze inny świat baśni wypełniony mitologicznymi stworzeniami. Niestety okazuje się szybko, że świat baśni jest równie niebezpieczny jak świat realny.

Film najlepiej określają słowa mroczna baśń.

Tytułowy Faun z początku wydaje się postacią z horroru, perwersyjno-plugawym stworem z zakonów jakby żywcem wyjętym z okultystycznego rytuały. Jednak Faun, symbolizuje neutralną stronę natury, nie jest ani zły ani dobry. W filmie jest sędzią, oceniającym wykonanie zadania przez Ofelię.

Prawdziwym potworem jest człowiek z krwi i kości, faszystowski oficer – ojczym Ofelii, pogrążający się coraz bardziej w szaleństwie i brutalności. To nie stwory z koszmarów są prawdziwie niebezpieczne, to rzeczywistość jest koszmarna. To „Prawdziwy świat” jest piekłem.
Pierwsza wersja scenariusza powstała w notatniku Guillermo del Toro 20 lat przed rozpoczęciem zdjęć.

Produkcją filmu zainteresowane były największe wytwórnie w Hollywood, jednak to sam reżyser nie był zainteresowany produkcją filmu w Hollywood, mimo iż wytwórnie oferowały podwojenie budżetu, jeśli tylko film kręcony będzie w języku angielskim. Od czasów pracy przy filmie „Mutant, Guillermo zniechęcony sposobem w jaki producenci zmieniają jego wizję w gniot, postanowił, że jego mroczniejsze, bardziej osobiste filmy, będą powstawać poza wielkimi wytwórniami. Dla Hollywood zachowuje lżejsze filmy jak Hellboy czy Blade II. Hamburger w Hollywood, wykwintne danie samemu.

Dlatego del Toro postanowił nakręcić Labirynt Fauna w Madrycie, usłyszymy język hiszpański a nie w standardowym angielskim. Mimo tego Labirynt jest filmem, który pod względem wykonania, zdjęć i efektów specjalnych nie ustępuje produkcją z Hollywood, a często je przewyższa. Wygląd postaci, scenografia, charakteryzacja jest wyjątkowa.

Guillermo chciał mieć nad filmami absolutną kontrolę artystyczną, chciał wprowadzić swoje wizje bez ingerencji producentów. Labirynt był pomyślany jako mroczna baśń z realnie przedstawioną przemocą, film nieodpowiedni dla młodszej widowni. Producenci w Hollywood pewnie chcieliby, aby takie bardziej ostre sceny zostały złagodzone, a przecież to one tworzą wymowę takiego filmu, pokazują mroczną stronę ludzi i okrucieństwo wojny.